Δεν ξέρω για εσάς , αλλά κάθε τέτοια μέρα , με βρίσκει με αρκετά καταθλιτική διάθεση για όσα πέρασαν αλλά δεν τους έδωσα σημασία , για όσα δεν έκανα ενώ μου δόθηκε η ευκαιρία , και τέλος για όσα έκανα και εχω μετανιώσει πικρά για αυτά , μέσα στο 2008. Ίσως μία τέτοια μέρα είναι κατάλληλη για να δούμε που οδηγούμε τη ζωή μας , καθοδηγούμενη μέσα από την δικαιολογία του πεπρωμένου . ’’Ήταν μοιραίο...’’’ λέμε για κάτι όταν δεν μπορούμε να αποδώσουμε τις ευθύνες στον εαυτό μας .
Δυστυχώς , στη δική μου περίπτωση όλες οι ευθύνες επιβάρυναν την δική μου πλάτη , αφού λόγω επιλογών, έφερα τη ζωή μου στο σημείο στο οποίο βρίσκεται .
Κάμποσες αποτυχημένες γνωριμίες με αποκορύφωμα την γνωριμία με τον Θ.
Λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα αλλά καμιά φορά η ζωή είναι τόσο ευμετάβολη όσο και ένα κομμάτι πλαστελίνη . Την πλάθουμε με τον δικό μας τρόπο , χωρίς να αφήσουμε κάτι να τη χαλάσει : και όταν γίνει αυτό , το αποδίδουμε στο υλικό και όχι στον δημιουργό . Γιατί έτσι έχουμε μάθει να κάνουμε από τα μικρά μας χρόνια : ’’ Αυτός το έκανε , Κυρία ...!’’ , λέγαμε μικροί και όχι : ’’ Εγώ ..!’’ Προφανώς φοβόμαστε να σηκώσουμε όλα τα βάρη των ευθυνών μας γιατί αυτό είναι και το πιο εύκολο .
Και όταν τις αναλάβουμε τις αισθανόμαστε πιο βαριές και από ένα τόνο τσιμέντο .
Ευθύνη είναι να ξέρεις πως τελειώνοντας κάτι , κάτι άλλο τελειώνει μαζί του : και αυτό στην ουσία είναι που μας φοβίζει .
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
Nightmare before Christmas
24 Δκεμβρίου λοιπόν .... Αύριο είναι Χριστούγεννα ... Χρόνια πολλά σε όλους κτλ , κτλ ... Έχω πολύ καιρό να γράψω είναι η αλήθεια ... Μέσα σε όλες αυτές τις μέρες , άνθρωποι ήρθαν , έφυγαν και ξαναήρθαν στη ζωή μου , σαν να επρόκειτο για το πολικό εξπρές που θα τους οδηγούσε καπου . Και εγώ , σαν καλός οδηγός , κάπου τους οδήγησα μόνο που στο τέρμα της διαδρομής ξέχασα να πατήσω φρένο .... Και τους πήρε όλους και τους σήκωσε .
Μαζί με αυτούς όμως ανατάραξε και μένα , που ― ο Χριστός και η Παναγία - θέλησα να πάω τη ζωή μου μπροστά .Και ενώ το όνειρο μου είναι μεγάλο , μακρύ και βαθυστόχαστο πάντα τα σκατώνω στα πρακτικά .Έτσι , τώρα βρίσκομαι στο μεταίχμιο μιας απόφασης , την οποία αν πάρω ποτέ , θα επηρρεάσω όλους όσοι είναι δίπλα μου .. Πιάσ’το αυγό και κούρεφ’το δηλαδή ... Και με όλα αυτά πως να περάσω εκείνα τα διαολεμένα ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ;;
Μήπως τελικά θα έπρεπε η Παναγία να κάνει έκτρωση ; Όχι τίποτε άλλο ,μου κάθησαν και βαριά οι κουραμπιέδες .... ΜΑ ΤΙ ΛΕΩ Ο ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ;;;;;;
Φωτιά θα πέσει να με κάψει ... Αλλά τι άλλο να καεί πια ; Ό,τι ήταν να καεί έχει ήδη καεί ... Όποιος έχει καεί με το χυλό .... Τέσπα , λέω να την κάνω .. Θα τα ξαναπούμε σύντομα , αν γλυτώσω από τα χέρια της αδυσώπητης μοίρας και δεν πάθω υπερφαγία από τα θρησκευόμενα χριστούγεννα που σκοπεύω να κάνω..
Μάκια ...!!
Μαζί με αυτούς όμως ανατάραξε και μένα , που ― ο Χριστός και η Παναγία - θέλησα να πάω τη ζωή μου μπροστά .Και ενώ το όνειρο μου είναι μεγάλο , μακρύ και βαθυστόχαστο πάντα τα σκατώνω στα πρακτικά .Έτσι , τώρα βρίσκομαι στο μεταίχμιο μιας απόφασης , την οποία αν πάρω ποτέ , θα επηρρεάσω όλους όσοι είναι δίπλα μου .. Πιάσ’το αυγό και κούρεφ’το δηλαδή ... Και με όλα αυτά πως να περάσω εκείνα τα διαολεμένα ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ;;
Μήπως τελικά θα έπρεπε η Παναγία να κάνει έκτρωση ; Όχι τίποτε άλλο ,μου κάθησαν και βαριά οι κουραμπιέδες .... ΜΑ ΤΙ ΛΕΩ Ο ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ;;;;;;
Φωτιά θα πέσει να με κάψει ... Αλλά τι άλλο να καεί πια ; Ό,τι ήταν να καεί έχει ήδη καεί ... Όποιος έχει καεί με το χυλό .... Τέσπα , λέω να την κάνω .. Θα τα ξαναπούμε σύντομα , αν γλυτώσω από τα χέρια της αδυσώπητης μοίρας και δεν πάθω υπερφαγία από τα θρησκευόμενα χριστούγεννα που σκοπεύω να κάνω..
Μάκια ...!!
Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008
Thanks guys ...
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον ( ; )
Αυτή η φράση είναι η αγαπημένη μου τις τελευταίες εβδομάδες... Με αφορμή κάποια πρόσφατα γεγονότα , ωστόσο , νομίζω ότι είναι καιρός να την αναθεωρήσω .. Τίποτε δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά για τους άλλους , πόσο μάλλον για τον ίδιο μας τον εαυτό .. Ακόμα και αυτός μπορεί να μας εκπλήξει κάποτε ..
Όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερα μαθαίνουμε για μας και τις σχέσεις με τους άλλους .Μέσα σε ένα χρόνο εχω γίνει πιο σκεπτικός στις σχέσεις μου , σε σημείο που να εκπλήσσομαι αρνητικά ..
Που πήγε ο παλίός μου εαυτός που έδινε αγάπη χωρίς να σκέφτεται το γιατί να δώσει ; Μελαγχολώ ... Φοβάμαι ... Αναπολώ ...
ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ ..
Όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερα μαθαίνουμε για μας και τις σχέσεις με τους άλλους .Μέσα σε ένα χρόνο εχω γίνει πιο σκεπτικός στις σχέσεις μου , σε σημείο που να εκπλήσσομαι αρνητικά ..
Που πήγε ο παλίός μου εαυτός που έδινε αγάπη χωρίς να σκέφτεται το γιατί να δώσει ; Μελαγχολώ ... Φοβάμαι ... Αναπολώ ...
ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ ..
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008
Emily Dickinson
We grow accustomed to the Dark
When Light is put away
As when the Neighbor holds the Lamp
To witness her goodbye
A moment-We uncertain step
For newness of the night
Then - fit our vision to the Dark
And meet the Road - erect-
And so of larger - Darknesses-
Those Evenings of the brain
When not a moon disclose a sign
Or Star-come out- within-
( ... )
When Light is put away
As when the Neighbor holds the Lamp
To witness her goodbye
A moment-We uncertain step
For newness of the night
Then - fit our vision to the Dark
And meet the Road - erect-
And so of larger - Darknesses-
Those Evenings of the brain
When not a moon disclose a sign
Or Star-come out- within-
( ... )
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008
I know - Placebo
I know, you love the song but not the singerI know, you've got me wrapped around your fingerI know, you want the sin without the sinnerI knowI knowI know, the past will catch you up as you run fasterI know, the last in line is always called a bastardI know, the past will catch you up as you run fasterI knowI knowI know, you cut me loose in contradictionI know, I'm all wrapped up in sweet attritionI know, it's asking for your benedictionI knowI knowI know, the past will catch you up as you run fasterI know, the last in line is always called a bastardI know, the past will catch you up as you run fasterI knowI knowI know, the past will catch you up as you run fasterI know, the last in line is always called a bastardI know, the past will catch you up as you run fasterI knowI know.
Dedicated to those , whose love about someone , proved to be futile .
Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008
AII alone ... AGAIN ..
Μόλις σήμερα , αποφάσισα επιτέλους να ξεκαθαρίσω τι συμβαίνει στη ζωή μου τους τελευταίους δύο μήνες :
Μία γνωριμία που ενώ ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς , κοντεύει να γίνει η αιτία του εγκλεισμού μου σε ψυχιατρείο , είναι πάνω πάνω στη λίστα μου.
Όχι , δεν ερωτεύτηκα τρόφιμο νευρολογικής κλινικής αλλά τον Θ.
Τ ο πρώτο ραντεβού μας ήταν θρίαμβος : το τέλος του με βρήκε να τριγυρνώ στους δρόμους των Ιωαννίνων χαρούμενος που επιτέλους είχα βρεί το άλλο μου μισό . Τι χαζός που είσαι soulmate**..
Ένιωθα σαν πρωταγωνιστούσα σε ρομαντική κομεντί που στο τέλος όλοι βρίσκουν τον καλό τους ...Κάτι μεταξύ Love actually και the diary of Βrigdet Jones , πάντα με τη φωτογραφία της Amelie.
2 μήνες μετά , με τα Prozac στο χέρι , πήρα την απόφαση να μην αφήσω ανθρώπους ζωή μου που δεν ξέρουν τι ζητούν .
Μια φίλη μου είπε , ’’ Ποιος από μας ξέρει τι θέλει στη ζωή του ;’’ ..Είναι η αλήθεια , εν μέρει πάντοτε .. Εκεί που νιώθουμε ότι ξέρουμε τι ζητάμε , πάντα συμβαίνει κάτι που μας κάνει να αμφιβάλλουμε για αυτό που μέχρι τώρα ξέραμε ...
Παρ ’ όλα αυτά , αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι δεν ξ’ερουμε πραγματικά τί συμβαίνει ..
Φτου και απ ’ την αρχή ...
ΥΓ: Τ ο τέλος της λίστας , βρίσκει την επείγουσα πληρωμή 2 λογαριασμών .... ε , δεν φταίω εγώ ... ο έρωτας μου πήρε τα μυαλά ...!!
Μία γνωριμία που ενώ ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς , κοντεύει να γίνει η αιτία του εγκλεισμού μου σε ψυχιατρείο , είναι πάνω πάνω στη λίστα μου.
Όχι , δεν ερωτεύτηκα τρόφιμο νευρολογικής κλινικής αλλά τον Θ.
Τ ο πρώτο ραντεβού μας ήταν θρίαμβος : το τέλος του με βρήκε να τριγυρνώ στους δρόμους των Ιωαννίνων χαρούμενος που επιτέλους είχα βρεί το άλλο μου μισό . Τι χαζός που είσαι soulmate**..
Ένιωθα σαν πρωταγωνιστούσα σε ρομαντική κομεντί που στο τέλος όλοι βρίσκουν τον καλό τους ...Κάτι μεταξύ Love actually και the diary of Βrigdet Jones , πάντα με τη φωτογραφία της Amelie.
2 μήνες μετά , με τα Prozac στο χέρι , πήρα την απόφαση να μην αφήσω ανθρώπους ζωή μου που δεν ξέρουν τι ζητούν .
Μια φίλη μου είπε , ’’ Ποιος από μας ξέρει τι θέλει στη ζωή του ;’’ ..Είναι η αλήθεια , εν μέρει πάντοτε .. Εκεί που νιώθουμε ότι ξέρουμε τι ζητάμε , πάντα συμβαίνει κάτι που μας κάνει να αμφιβάλλουμε για αυτό που μέχρι τώρα ξέραμε ...
Παρ ’ όλα αυτά , αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι δεν ξ’ερουμε πραγματικά τί συμβαίνει ..
Φτου και απ ’ την αρχή ...
ΥΓ: Τ ο τέλος της λίστας , βρίσκει την επείγουσα πληρωμή 2 λογαριασμών .... ε , δεν φταίω εγώ ... ο έρωτας μου πήρε τα μυαλά ...!!
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008
Η ώρα είναι 01:00 .. Δεν έχω καθόλου ύπνο και σκέφτηκα ότι το καλύτερο θα ήταν να γράψω κάτι στο blog , αφού για μένα αποτελεί μια άτυπη μορφή ψυχοθεραπείας ..
Σήμερα , ήρθε ο κολλητός μου στην πόλη μου για να με χαιρετήσει αφού σε λίγες μέρες αποχωρεί για την πόλη του ... Αισθάνθηκα περιέργα που τον ξαναείδα ..Κάθε φορά που τον βλέπω μου θυμίζει πολλά πράγματα , που εχουν περάσει ...Άσχημα και όμορφα ...
Παρά τις δυσκολίες , είναι ακόμα δίπλα μου χωρίς να έχει σκεφτεί ποτέ ότι με βαρέθηκε .
Τόσα χρόνια ήταν ο δικός μου ψυχίατρος , χωρίς να τον αναγκάζει κανείς να είναι ―απλά γιατί ήθελε .
Δεν είπαμε πολλά σήμερα.. Δεν με πειράζει .. Το κυριότερο είναι που είναι εδώ .. Θα ήμουν εγωιστής αν ζητούσα κάτι παραπάνω ..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που συνεχίζεις να είσαι φίλος μου ...
Να προσέχεις εκεί που θα είσαι ...
Σήμερα , ήρθε ο κολλητός μου στην πόλη μου για να με χαιρετήσει αφού σε λίγες μέρες αποχωρεί για την πόλη του ... Αισθάνθηκα περιέργα που τον ξαναείδα ..Κάθε φορά που τον βλέπω μου θυμίζει πολλά πράγματα , που εχουν περάσει ...Άσχημα και όμορφα ...
Παρά τις δυσκολίες , είναι ακόμα δίπλα μου χωρίς να έχει σκεφτεί ποτέ ότι με βαρέθηκε .
Τόσα χρόνια ήταν ο δικός μου ψυχίατρος , χωρίς να τον αναγκάζει κανείς να είναι ―απλά γιατί ήθελε .
Δεν είπαμε πολλά σήμερα.. Δεν με πειράζει .. Το κυριότερο είναι που είναι εδώ .. Θα ήμουν εγωιστής αν ζητούσα κάτι παραπάνω ..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που συνεχίζεις να είσαι φίλος μου ...
Να προσέχεις εκεί που θα είσαι ...
Τρίτη 19 Αυγούστου 2008
Made in ... Lie-land
Ως συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης , θα ήθελα να αναρωτηθώ για μια ακόμα φορά αν όντως αξίζει να είσαι ειλικρινής .Είναι όντως δύσκολο να υποστηρίζεις κάτι που είναι αληθές σήμερα .Αλλά τι είναι , πραγματικά , η αλήθεια ; Πρόσφατα , μου συνέβη ένα περιστατικό το οποίο με έκανε να αναθεωρήσω κάποια πράγματα -η επί χρόνια κολλητή μου με κατονόμασε ψεύτη επειδή της είπα την αλήθεια που τόσο καιρό η ίδια απέφευγε: ο φίλος της ,την απατούσε για καιρό .. Αφού , λοιπόν , έμαθα κάτι σχετικά με αυτό , αποφάσισα να της το πω.. ΛΑΘΟΣ;Ίσως.. Αλλά η αγάπη μου για αυτό το άτομο δεν με άφησε να τη δω να πληγώνεται από κάποιον κάφρο .. Έτσι , της το είπα .. Αυτό που επακολούθησε ήταν αυτό που ανέφερα παραπάνω .. Πλέον δεν μιλάμε αλλά όσο και να με πληγώνει αυτό , ξέρω πως έκανα το σωστό ..Η αλήθεια είναι , όντως , κάτι σχετικό : κάθε ένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον όρο αυτό , άλλοτε συνειδητά του τι κάνει και άλλοτε γιατί δεν γνωρίζει ότι μπορεί να υπάρχει κάτι διαφορετικό πέρα από που σκέφτεται .. Είναι όντως σκληρό να σε βγάζουν από τον κόσμο που έχεις χτίσει τόσα χρόνια και να σου δείχνουν κάτι διαφορετικό. Αν μπορείς να αντέξεις αυτό που βλέπεις τότε είσαι νικητής του παιχνιδιού ―αν όχι επιστρέφεις στον μικρόκοσμο σου , απαρνούμενος αυτό που είδες...Κλείνοντας , θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ν. για τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισε ως φίλη και να της ευχηθώ να μπορέσει κάποια μέρα να δει τον κόσμο έτσι όπως είναι : με τα καλά και τα κακά του, τα όμορφα και τα άσχημα .. Να προσέχεις ...
Κυριακή 29 Ιουνίου 2008
ΚΕΦΑΛΑΙΟ : ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ
Πριν από χρόνια , μια καθηγήτρια μού είπε ότι κοιτάζοντας στα μάτια κάποιου μπορείς να καταλάβεις αν σου λέι την αλήθεια . Όντας μικρός τότε , θεώρησα πως δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό αφού ο ’’ απέναντι ’’ μου, μού λέει την αλήθεια χωρίς αμφιβολία. Φυσικά, μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι η ειλικρίνια μπορεί , στην πραγματικότητα ,να είναι κάτι που χαρακτηρίζεται από μεγάλη σχετικότητα : κάποιος μπορεί να σου πει όλη την αλήθεια , γιατί το αισθάνεται , ενώ ένας άλλος μπορεί να σου πει ένα μέρος της γιατί ξέρει ότι αυτή θα σε πληγώσει οπότε σε γλυτώνει από ένα λιγότερο πρόβλημα . Τελικά , θέλουμε να ακούσουμε όλη την αλήθεια ή εθελοτυφλούμε σε έναν κόσμο στον οποίο στο άκουσμα της λέξης ΄΄αλήθεια΄΄ γελάμε σαν να επρόκειται για κάποιο ανέκδοτο; Ιδού η απορία ...
Είναι απίστευτα εύκολο να απαντήσει κάποιος , σε ένα επιδερμικό επίπεδο όμως . Γιατί αν ψάξουμε βαθιά μέσα μας , θα καταλάβουμε ότι τα πράγματα είναι σαφώς πιο περίπλοκα : θέλουμε να ακούμε την αλήθεια αλλά όταν αυτή μας πληγώνει κλείνουμε τα αυτιά μας .
Αυτή η κατάσταση , μου θυμίζει το δήθεν ενδιαφέρον μας για τη φτώχεια γύρω μας : όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχει αλλά προσποιούμαστε πως δεν μας αφορά , και έτσι ως δια μαγείας το πρόβλημα λύνεται .
Παρ’όλα αυτά , απαιτούμε από τους άλλους να μας λένε όλη την αλήθεια σαν να μη μας αφορά καθόλου το περιεχόμενο της. Πολλές φορές γνωρίζουμε ότι κάτι διαφορετικό ισχύει από αυτό που συμβαίνει και όμως το αγνοούμε. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΘΟΥΜΕ ...Ας αλλάξουμε επιτέλους τακτική και ας μάθουμε να αφουγκραζόμαστε την πραγματικότητα , έτσι όπως είναι. Με τα κακά και τα καλά της , με τα άσχημα και τα όμορφα ... Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας , αρχικά, και με τους υπόλοιπους κατόπιν . Ας ζητήσουμε εμείς να αλλάξει αυτή η δικτατορία του ψέματος , ώστε να μπορούμε να κοιτάμε με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον , και ας ξέρουμε ότι λέγοντας την αλήθεια κάποια πράγματα θα τελειώσουν .. all good things come to an end ...
Είναι απίστευτα εύκολο να απαντήσει κάποιος , σε ένα επιδερμικό επίπεδο όμως . Γιατί αν ψάξουμε βαθιά μέσα μας , θα καταλάβουμε ότι τα πράγματα είναι σαφώς πιο περίπλοκα : θέλουμε να ακούμε την αλήθεια αλλά όταν αυτή μας πληγώνει κλείνουμε τα αυτιά μας .
Αυτή η κατάσταση , μου θυμίζει το δήθεν ενδιαφέρον μας για τη φτώχεια γύρω μας : όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχει αλλά προσποιούμαστε πως δεν μας αφορά , και έτσι ως δια μαγείας το πρόβλημα λύνεται .
Παρ’όλα αυτά , απαιτούμε από τους άλλους να μας λένε όλη την αλήθεια σαν να μη μας αφορά καθόλου το περιεχόμενο της. Πολλές φορές γνωρίζουμε ότι κάτι διαφορετικό ισχύει από αυτό που συμβαίνει και όμως το αγνοούμε. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΘΟΥΜΕ ...Ας αλλάξουμε επιτέλους τακτική και ας μάθουμε να αφουγκραζόμαστε την πραγματικότητα , έτσι όπως είναι. Με τα κακά και τα καλά της , με τα άσχημα και τα όμορφα ... Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας , αρχικά, και με τους υπόλοιπους κατόπιν . Ας ζητήσουμε εμείς να αλλάξει αυτή η δικτατορία του ψέματος , ώστε να μπορούμε να κοιτάμε με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον , και ας ξέρουμε ότι λέγοντας την αλήθεια κάποια πράγματα θα τελειώσουν .. all good things come to an end ...
Κυριακή 22 Ιουνίου 2008
Στον κόσμο των γκέι , υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που αποτελεί , χωρίς αμφιβολία , το σήμα κατατεθέν τους : η μοναξιά . Και δεν μιλάω φυσικά για μία γενικότερη μοναξιά , αλλά όσον αφορά τον ερωτικό τομέα . Τουλάχιστον στην Ελλάδα , που -ας μη γελιόμαστε - η ομοφυλοφιλία αποτελεί ακόμα ταμπού , ο γενικός κανόνας αφορά την ερωτική συνέρευση χωρίς μετέπειτα δεσμεύσεις , δηλαδή ένα one night stand . Φυσικά , μιλάμε για τον κανόνα γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχουν και οι μακροχρόνιες σχέσεις .
’’Κύριοι’’ χώροι γνωριμιών αποτελούν τα chat : ο καθένας εκεί μπορεί να προσποιηθεί ο,τιδήποτε χωρίς τύψεις , αφού κανείς δεν είναι δυνατό να γνωρίζει με ποιον συνομιλεί στην πραγματικότητα.Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει τους ομοφυλόφιλους να συμπεριφέρονται έτσι ;Δεν υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται για κάποια σοβαρή σχέση εκεί έξω; Ή υπάρχει τόσος φόβος που μας κάνει να κρυβόμαστε πίσω από ένα προσωπείο ;
Κατανοώ ,βέβαια , ότι η αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας αποτελεί ένα δύσκολο κομμάτι: σε καμία περίπτωση , ωστόσο , δεν θα έπρεπε να κανιβαλιζόμαστε σε αυτά τα chat προσποιούμενοι μία πραγματικότητα που υπάρχει για κάνουμε σεξ.
Αν συνεχίσουμε , έτσι , πως είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε έναν κόσμο καλύτερο για τους γκέι; Αν εμείς οι ίδιοι δεν σεβόμαστε τους εαυτούς μας πως περιμένουμε και οι άλλοι να μας αποδεχτούν ;
Ίσως οι σκέψεις μου να φαίνονται για κάποιους βιαστικές ή επιπόλαιες , αλλά για εμένα είναι η ’’ωμή’’ , η brutal πραγματικότητα που πρέπει να βιώνουμε καθημερινά .
Ναι , έχω μπει και εγώ κατά καιρούς σε τέτοια chat , μη αντέχοντας τη μοναξιά . Αλλά σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποίησα έναν ψεύτικο εαυτό για να κάνω γνωριμίες . Μπορεί να μην γνωρίζουν όλοι την πραγματικότητα για εμένα , αλλά είμαι περήφανος που με εχω αποδεχτεί και δεν κρύβομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό . Γιατί ας μην ξεχνιόμαστε , δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να κρυβόμαστε από τους ίδιους τους εαυτούς μας ...
’’Κύριοι’’ χώροι γνωριμιών αποτελούν τα chat : ο καθένας εκεί μπορεί να προσποιηθεί ο,τιδήποτε χωρίς τύψεις , αφού κανείς δεν είναι δυνατό να γνωρίζει με ποιον συνομιλεί στην πραγματικότητα.Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει τους ομοφυλόφιλους να συμπεριφέρονται έτσι ;Δεν υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται για κάποια σοβαρή σχέση εκεί έξω; Ή υπάρχει τόσος φόβος που μας κάνει να κρυβόμαστε πίσω από ένα προσωπείο ;
Κατανοώ ,βέβαια , ότι η αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας αποτελεί ένα δύσκολο κομμάτι: σε καμία περίπτωση , ωστόσο , δεν θα έπρεπε να κανιβαλιζόμαστε σε αυτά τα chat προσποιούμενοι μία πραγματικότητα που υπάρχει για κάνουμε σεξ.
Αν συνεχίσουμε , έτσι , πως είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε έναν κόσμο καλύτερο για τους γκέι; Αν εμείς οι ίδιοι δεν σεβόμαστε τους εαυτούς μας πως περιμένουμε και οι άλλοι να μας αποδεχτούν ;
Ίσως οι σκέψεις μου να φαίνονται για κάποιους βιαστικές ή επιπόλαιες , αλλά για εμένα είναι η ’’ωμή’’ , η brutal πραγματικότητα που πρέπει να βιώνουμε καθημερινά .
Ναι , έχω μπει και εγώ κατά καιρούς σε τέτοια chat , μη αντέχοντας τη μοναξιά . Αλλά σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποίησα έναν ψεύτικο εαυτό για να κάνω γνωριμίες . Μπορεί να μην γνωρίζουν όλοι την πραγματικότητα για εμένα , αλλά είμαι περήφανος που με εχω αποδεχτεί και δεν κρύβομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό . Γιατί ας μην ξεχνιόμαστε , δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να κρυβόμαστε από τους ίδιους τους εαυτούς μας ...
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008
Σήμερα, ήταν η μέρα που αποφάσισα να κάνω κάτι για τον εαυτό μου... Σαφώς, ακούγεται εγωιστικό αλλά η ζωή ενός γκέι δεν είναι διόλου εύκολη ή χαρούμενη , όπως αναφέρει ο όρος ( gay=χαρούμενος , ζωηρός , λαμπρός ). Και εδώ τίθεται η εξής ερώτηση: είμαστε τελικά εμείς που κάνουμε τη ζωή μας θλιβερή; Ή μήπως ο κόσμος , η κοινωνία είναι αυτή που μας μαθαίνει να ζούμε ετσι , αφού παρεκκλίνουμε από τον μέσο όρο ;
Ναι , λοιπόν , είναι αλήθεια : είμαι και εγώ ένας χαρούμενος , λαμπρός , ζωηρός άνθρωπος ή για να το κάνω πιο εύκολο , είμαι GAY. Η ζωή μου , ωστόσο , δεν είναι διόλου εύκολη . Σαφώς , μερίδιο ευθύνης φέρω και εγώ , αφού δεν εχω το κουράγιο να το ομολογήσω στους ανθρώπους γύρω μου με αποτέλεσμα να ζω ενα ψέμα .
Αυτό λοιπόν το ιστολόγιο , δεν αποτελεί ένα μέρος για να ‘‘ξεδίνω’’ όποτε αισθάνομαι καταπιεσμένος ... Είναι ένα μέρος όπου θα μπορώ να εκφράσω αυτά που νιώθω αφού κατα βάθος ξέρω ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί που αισθάνονται το ίδιο ... Γιατί όπως λέει και ένα αγαπημένο συγκρότημα , soulmates never die , ...
Ναι , λοιπόν , είναι αλήθεια : είμαι και εγώ ένας χαρούμενος , λαμπρός , ζωηρός άνθρωπος ή για να το κάνω πιο εύκολο , είμαι GAY. Η ζωή μου , ωστόσο , δεν είναι διόλου εύκολη . Σαφώς , μερίδιο ευθύνης φέρω και εγώ , αφού δεν εχω το κουράγιο να το ομολογήσω στους ανθρώπους γύρω μου με αποτέλεσμα να ζω ενα ψέμα .
Αυτό λοιπόν το ιστολόγιο , δεν αποτελεί ένα μέρος για να ‘‘ξεδίνω’’ όποτε αισθάνομαι καταπιεσμένος ... Είναι ένα μέρος όπου θα μπορώ να εκφράσω αυτά που νιώθω αφού κατα βάθος ξέρω ότι εκεί έξω υπάρχουν πολλοί που αισθάνονται το ίδιο ... Γιατί όπως λέει και ένα αγαπημένο συγκρότημα , soulmates never die , ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)