Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

AII alone ... AGAIN ..


Μόλις σήμερα , αποφάσισα επιτέλους να ξεκαθαρίσω τι συμβαίνει στη ζωή μου τους τελευταίους δύο μήνες :

Μία γνωριμία που ενώ ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς , κοντεύει να γίνει η αιτία του εγκλεισμού μου σε ψυχιατρείο , είναι πάνω πάνω στη λίστα μου.
Όχι , δεν ερωτεύτηκα τρόφιμο νευρολογικής κλινικής αλλά τον Θ.
Τ ο πρώτο ραντεβού μας ήταν θρίαμβος : το τέλος του με βρήκε να τριγυρνώ στους δρόμους των Ιωαννίνων χαρούμενος που επιτέλους είχα βρεί το άλλο μου μισό . Τι χαζός που είσαι soulmate**..
Ένιωθα σαν πρωταγωνιστούσα σε ρομαντική κομεντί που στο τέλος όλοι βρίσκουν τον καλό τους ...Κάτι μεταξύ Love actually και the diary of Βrigdet Jones , πάντα με τη φωτογραφία της Amelie.
2 μήνες μετά , με τα Prozac στο χέρι , πήρα την απόφαση να μην αφήσω ανθρώπους ζωή μου που δεν ξέρουν τι ζητούν .
Μια φίλη μου είπε , ’’ Ποιος από μας ξέρει τι θέλει στη ζωή του ;’’ ..Είναι η αλήθεια , εν μέρει πάντοτε .. Εκεί που νιώθουμε ότι ξέρουμε τι ζητάμε , πάντα συμβαίνει κάτι που μας κάνει να αμφιβάλλουμε για αυτό που μέχρι τώρα ξέραμε ...
Παρ ’ όλα αυτά , αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι δεν ξ’ερουμε πραγματικά τί συμβαίνει ..
Φτου και απ ’ την αρχή ...
ΥΓ: Τ ο τέλος της λίστας , βρίσκει την επείγουσα πληρωμή 2 λογαριασμών .... ε , δεν φταίω εγώ ... ο έρωτας μου πήρε τα μυαλά ...!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: