Στον κόσμο των γκέι , υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που αποτελεί , χωρίς αμφιβολία , το σήμα κατατεθέν τους : η μοναξιά . Και δεν μιλάω φυσικά για μία γενικότερη μοναξιά , αλλά όσον αφορά τον ερωτικό τομέα . Τουλάχιστον στην Ελλάδα , που -ας μη γελιόμαστε - η ομοφυλοφιλία αποτελεί ακόμα ταμπού , ο γενικός κανόνας αφορά την ερωτική συνέρευση χωρίς μετέπειτα δεσμεύσεις , δηλαδή ένα one night stand . Φυσικά , μιλάμε για τον κανόνα γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχουν και οι μακροχρόνιες σχέσεις .
’’Κύριοι’’ χώροι γνωριμιών αποτελούν τα chat : ο καθένας εκεί μπορεί να προσποιηθεί ο,τιδήποτε χωρίς τύψεις , αφού κανείς δεν είναι δυνατό να γνωρίζει με ποιον συνομιλεί στην πραγματικότητα.Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει τους ομοφυλόφιλους να συμπεριφέρονται έτσι ;Δεν υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται για κάποια σοβαρή σχέση εκεί έξω; Ή υπάρχει τόσος φόβος που μας κάνει να κρυβόμαστε πίσω από ένα προσωπείο ;
Κατανοώ ,βέβαια , ότι η αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας αποτελεί ένα δύσκολο κομμάτι: σε καμία περίπτωση , ωστόσο , δεν θα έπρεπε να κανιβαλιζόμαστε σε αυτά τα chat προσποιούμενοι μία πραγματικότητα που υπάρχει για κάνουμε σεξ.
Αν συνεχίσουμε , έτσι , πως είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε έναν κόσμο καλύτερο για τους γκέι; Αν εμείς οι ίδιοι δεν σεβόμαστε τους εαυτούς μας πως περιμένουμε και οι άλλοι να μας αποδεχτούν ;
Ίσως οι σκέψεις μου να φαίνονται για κάποιους βιαστικές ή επιπόλαιες , αλλά για εμένα είναι η ’’ωμή’’ , η brutal πραγματικότητα που πρέπει να βιώνουμε καθημερινά .
Ναι , έχω μπει και εγώ κατά καιρούς σε τέτοια chat , μη αντέχοντας τη μοναξιά . Αλλά σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποίησα έναν ψεύτικο εαυτό για να κάνω γνωριμίες . Μπορεί να μην γνωρίζουν όλοι την πραγματικότητα για εμένα , αλλά είμαι περήφανος που με εχω αποδεχτεί και δεν κρύβομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό . Γιατί ας μην ξεχνιόμαστε , δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να κρυβόμαστε από τους ίδιους τους εαυτούς μας ...